فال حافظ

مرگ

دوست دارم که یه اتاقی باشه گرم گرم روشن روشن تو باشی من باشم

کف اتاق سنگ باشه سنگ سفید تو منو بغل کنی که نترسم که سردم

نشه که نلرزم اینجوری که تو تکیه دادی به دیوار پاهاتم دراز کردی منم

اومدم نشستم جلوت و بهت تکیه دادم با پاهات منو محکم گرفتی دو تا

دستت رو دورم حلقه کردی بهت میگم چشماتو می بندی؟ میگی آره بعد

چشماتو می بندی بهت میگم برام قصه می گی تو گوشم؟می گی آره و

بعد شروع می کنی آروم آروم تو گوشم قصه گفتن یه عالمه قصه ی

طولانی و بلند که هیچوقت تموم نشد میدونی می خوام رگمو بزنم رگ

خودمو مچ چپمو یه حرکت سریع یه ضربه ی عمیق بلدی که؟ ولی تو که

نمی دونی میخوام رگمو بزنم تو چشماتو بستی من تیغ رو از جیبم در میارم

نمی بینی که سریع می برم نمی بینی خون فواره می زنه رو سنگهای

سفید نمی بینی که دستم می سوزه و لبم رو گاز می گیرم که نگم آخ که

چشماتو باز نکنی و منو ببینی تو داری قصه می گی دستم رو می زارم رو

زانوم خون میاد از دستم میریزه رو زانوم و از زانوم میریزه رو سنگا قشنگه

مسیر حرکتش قشنگه رنگ قرمزش حیف که چشمات بسته ست و نمی

تونی ببینی … تو بغلم کردی میبینی که سرد شدم محکم تر بغلم میکنی که

گرم شم میبینی نامنظم نفس میکشم تو دلت میگی اخر دوباره نفسش

گرفت می بینی هر چی محکم تر بغل می کنی سرد تر میشم می بینی که

نفس نمیکشم چشماتو باز می کنی و می بینی که من مردم …